Ongeschikte en onbewoonbare woningen

Iedere woning in Vlaanderen moet voldoen aan minimale kwaliteitsnormen. Ze moeten basiscomfort bieden, veilig en gezond zijn. Zoniet kunnen ze geïnventariseerd worden als ongeschikt of onbewoonbaar, iedere eigenaar van een geïnventariseerde woning zal jaarlijks een heffing moeten betalen. Ongeschikte en onbewoonbare woningen kunnen ook geen conformiteitsattest krijgen.

De gebreken aan een woning worden opgedeeld in twee categorieën, zware en lichte gebreken.

Een enkel zwaar gebrek is al voldoende om een woning ongeschikt of onbewoonbaar te verklaren.

Voorbeelden van zware gebreken zijn ernstige risico's op elektrocutie, brand, ontploffing en CO-vergiftiging, ... .

Lichte gebreken spelen mee in de eindbeoordeling maar zijn op zich niet voldoende om een woning ongeschikt te verklaren. Dat kan pas wanneer ze samen met andere gebreken voorkomen.

Voorbeelden van lichte gebreken zijn beperkte vochtschade, verweerde ramen en deuren, onvoldoende verluchting en beschadigingen aan pleisterwerk, ... .

Wanneer spreekt men van ongeschikt?

Wanneer er gebreken vastgesteld worden in de woning (meestal huurwoningen), kan deze ongeschikt verklaard worden via besluit van de burgemeester (na de wettelijke procedure, waarbij de eigenaar gehoord werd). Elk gebrek krijgt strafpunten (>= 15 punten = ongeschikt).

Wanneer spreekt men van onbewoonbaar?

Wanneer er gevaar is voor de veiligheid of gezondheid, kan de woning onbewoonbaar verklaard worden via besluit van de burgemeester (na de wettelijke procedure waarbij de eigenaar gehoord werd).

Technisch advies via de Woonwinkel

De woonwinkel kan je helpen met een informeel kwaliteitsonderzoek, bemiddeling met de eigenaar, eventuele ondersteuning om een nieuwe woning te vinden en nazien of je eventueel voorrang kunt krijgen voor een sociale woning.